Het ene hapje zit er nog niet in, of hij snakt naar het volgende hapje.
Lekker! Ik wil meer.
Monday, December 29, 2008
Kom maar op met dat hapje!
Simon is nu toe aan wat meer voedsel dan alleen melk. Het is niet aan te slepen.
Het ene hapje zit er nog niet in, of hij snakt naar het volgende hapje.
Lekker! Ik wil meer.
Het ene hapje zit er nog niet in, of hij snakt naar het volgende hapje.
Lekker! Ik wil meer.
Wednesday, December 17, 2008
Wednesday, November 19, 2008
Sunday, November 2, 2008
Wednesday, September 10, 2008
Lachebekje
Simon lacht graag, vooral naar papa en mama :-)
Af en toe is hij ook helemaal "ZEN" als een buddha.
Af en toe is hij ook heel erg stoer!
Af en toe is hij ook helemaal "ZEN" als een buddha.
Af en toe is hij ook heel erg stoer!
Friday, August 22, 2008
Thursday, August 14, 2008
Simon in badje
Voor de verandering ging Simon in de emmer. Maar meneertje wilde steeds staan. Hij ging steeds omhoog en was dus eigenlijk alweer te groot voor deze "tummytub".
Wat is ie schattig he! Kijk in het webalbum voor de rest van de foto's.
Wat is ie schattig he! Kijk in het webalbum voor de rest van de foto's.
Sunday, August 10, 2008
Wednesday, July 23, 2008
Simon's favoriete posities
Simon heeft al een aantal standjes die hem het meeste bevallen ;-) Kijk maar eens naar de volgende foto's.
De "Houdini" houdt hem goed in slaap en voorkomt verwondingen tijdens zijn heftige dromen over ... tsja, waarover eigenlijk? Soms wurmt meneertje zich helemaal los uit deze positie, daarom noemt papa hem altijd kleine Houdini.
De "hangende tijger" is geweldig om overdag met papa rond te banjeren en in slaap te vallen wanneer je wilt. Hij hangt als een slapende tijger in een boom:/
De "zeehond", rustig op je buik maar klaar om op elk moment een borst aan te vallen:
In de kleuren van de stad poseren, laten zien waar je vandaan komt:
Standje "Rocky", de slaapkampioen met de armpjes in de lucht:
En uiteindelijk zijn favoriete slaapplekje, vlak bij mama!
De "Houdini" houdt hem goed in slaap en voorkomt verwondingen tijdens zijn heftige dromen over ... tsja, waarover eigenlijk? Soms wurmt meneertje zich helemaal los uit deze positie, daarom noemt papa hem altijd kleine Houdini.
De "hangende tijger" is geweldig om overdag met papa rond te banjeren en in slaap te vallen wanneer je wilt. Hij hangt als een slapende tijger in een boom:/
De "zeehond", rustig op je buik maar klaar om op elk moment een borst aan te vallen:
In de kleuren van de stad poseren, laten zien waar je vandaan komt:
Standje "Rocky", de slaapkampioen met de armpjes in de lucht:
En uiteindelijk zijn favoriete slaapplekje, vlak bij mama!
Wednesday, July 16, 2008
Simon Storm Vinju
Op zaterdag 12 juli 2008 om 19:23 is Simon geboren in Amsterdam! Het is een knap rustig ventje van 3850 gram. Deze blog is bedoeld voor vrienden en familie van papa en mama, zodat die even een preview kunnen krijgen of een update. Jullie reacties zijn altijd welkom ;-)
Alle foto's van Simon vindt je in ons album
Toen Simon geboren was, hadden hij en mama een beetje koorts, dus moesten ze even in het ziekenhuis blijven.
Op maandag mochten Simon en Rebecca alweer naar huis.
Alle foto's van Simon vindt je in ons album
 |
| Van Simon |
Toen Simon geboren was, hadden hij en mama een beetje koorts, dus moesten ze even in het ziekenhuis blijven.
 |
| Van Simon |
Op maandag mochten Simon en Rebecca alweer naar huis.
Tuesday, April 8, 2008
Weer thuis
Zo, we zijn weer thuis! Vorige week zondag werden we op Schiphol onthaald, alsof we celebrities waren. Onze familie en vrienden stonden te juichen met vlaggetjes. Dat is nou eens leuk thuiskomen. De vlucht viel allemaal reuze mee en gelukkig hadden we alle bagage meegekregen.
We konden zondagavond lekker weer in ons eigen huis slapen. De koelkast was gevuld met allemaal lekkere dingen en voor hollandse afbakbroodjes voor het ontbijt was ook gezorgd door Benjamin. Ons huis hadden we verhuurd. Na 2 daagjes flink schrobben was het huis ontsmet en voelde het weer als thuis. De rest van de week hebben we besteed aan het uitpakken van de koffers, dozen naar boven verhuizen. Ook hebben we een babykamer uitgezocht. Met pech langs de weg gestaan met ons autotje, en daarna toch nog door naar Ikea.
We zijn blij om weer thuis te zijn. Ook al zagen we er een beetje tegenop. Nu weer in Amsterdam op de fiets tussen de narcissen en krokusjes, lijkt ons Amerikaans avontuur wel een droom! Je wordt in beslag genomen door de dagelijkse dingen, die weer moeten gebeuren en je went zo aan je oude situatie.
Afgelopen maandag ben ik weer begonnen met werken bij Randstad. Daar had ik hartstikke veel zin in. Een half jaar niets doen is precies lang genoeg. Het is leuk om weer iedereen te zien en je weer nuttig te voelen. Jurgen begint woensdag weer met werken, die moet nog even bijkomen van zijn half jaar hard werken in zijn bezemkast zonder ramen. En dan nog een maandje werken en dan gaan we een weekje naar Gran Canaria. Daar heb ik nu al zin in, om als een hippo op een strandbed in de zon te liggen.
Maar nu eerst.... aan het werk en iedereen die we zo lang niet gezien hebben weer zien en spreken.
We konden zondagavond lekker weer in ons eigen huis slapen. De koelkast was gevuld met allemaal lekkere dingen en voor hollandse afbakbroodjes voor het ontbijt was ook gezorgd door Benjamin. Ons huis hadden we verhuurd. Na 2 daagjes flink schrobben was het huis ontsmet en voelde het weer als thuis. De rest van de week hebben we besteed aan het uitpakken van de koffers, dozen naar boven verhuizen. Ook hebben we een babykamer uitgezocht. Met pech langs de weg gestaan met ons autotje, en daarna toch nog door naar Ikea.
We zijn blij om weer thuis te zijn. Ook al zagen we er een beetje tegenop. Nu weer in Amsterdam op de fiets tussen de narcissen en krokusjes, lijkt ons Amerikaans avontuur wel een droom! Je wordt in beslag genomen door de dagelijkse dingen, die weer moeten gebeuren en je went zo aan je oude situatie.
Afgelopen maandag ben ik weer begonnen met werken bij Randstad. Daar had ik hartstikke veel zin in. Een half jaar niets doen is precies lang genoeg. Het is leuk om weer iedereen te zien en je weer nuttig te voelen. Jurgen begint woensdag weer met werken, die moet nog even bijkomen van zijn half jaar hard werken in zijn bezemkast zonder ramen. En dan nog een maandje werken en dan gaan we een weekje naar Gran Canaria. Daar heb ik nu al zin in, om als een hippo op een strandbed in de zon te liggen.
Maar nu eerst.... aan het werk en iedereen die we zo lang niet gezien hebben weer zien en spreken.
Monday, March 24, 2008
De laatste week is aangebroken
Het is maar goed dat we naar huis komen, want dat bloggen doen we niet zo vaak meer. Dus hoe kunnen jullie dan van onze avonturen op de hoogte blijven?
Dus nu schrijf ik nog snel een bericht met een update van de laatste gave dingen die wij hebben gedaan. En nog gaan doen.
Wat fijn is, is dat wij weg gaan op het moment dat we het het leukste hebben. Ik vind dat altijd goed, want dan heb je een goede herinnering aan je verblijf. Na een half jaartje hebben we ons leventje hier toch wel op de rit. We hebben leuke vrienden en bezigheden. Op Jurgens werk gaat het allemaal heel goed. Wat bezoekers betreft zijn we ook hartstikke verwend. Doordat alles zo leuk is vliegt de tijd voorbij. We zijn beiden blij om naar huis te gaan, maar als we nog een paar maandjes hadden moeten blijven, was dat ook leuk geweest :-)
Ik heb onlangs nog meegedaan aan een workshop taarten bakken. Als je in New York bent, kan ik dat iedereen aanraden. Ik heb de lekkerste Lemon Merengue Pie gebakken ooit! Ook de chocolate-raspberry Pie was een succes.Het paasweekend was voor ons het laatste weekend hier in the states. We hebben nog even flink geshopt voor Jurgen om onze dollars op te maken. (Ik heb doordeweeks tijd genoeg om voor mezelf te shoppen) Op zaterdagavond hadden wij kaartjes voor Aretha Franklin in the Radio City Music Hall. Het was een geweldige ervaring.
Op paaszondag was het bij ons prachtig weer. Strak blauwe lucht, zonnetje en bijna geen wind. Het was nog wel maar 6 graden, maar toch heerlijk om een wandeling te maken in ons favoriete park: Rockefeller State Park.'s Avonds werden we luxe opgehaald door Jurgen's collega en zijn vrouw. Zij hadden ons uitgenodigd voor een dinnercruise in Manhattan. Heerlijk eten, terwijl je geniet van de skyline van New York. Je ziet alle highlights van the City. Aan het einde stopte we nog even bij the statue of Liberty om daar nog wat foto's te maken. Het was echt de perfecte afsluiting van ons laatste weekend.
Deze hele week werkt jurgen zich nog in de ronte om zoveel mogelijk af te ronden. Gelukkig heeft hij een goede band opgebouwd met zijn collega's, zodat een verdere online samenwerking vlekkeloos zal verlopen. Ik ga me bezighouden met de afronden van onze prive-zaken hier. De inboedel is verkocht en die wordt donderdag opgehaald.De auto doneren we aan een goed doel, dus die wordt vrijdag opgehaald. Mijn uitdaging wordt om al onze bagage in 3 koffers te proppen!!!
Aanstaande vrijdag gaan we met een stel vrienden en collega's een hapje eten en daarna lekker een borrel drinken. (voor sommige een alcohol vrij biertje)
Zaterdagavond worden we gebracht naar het vliegveld om daar afscheid te nemen van dit oh zo gekke maar ook leuke land. Tot over 6 nachtjes!!
Tuesday, March 4, 2008
Over vlees inpakken, sleeen, basketballen & snowboarden (geschreven door Jurgen)
Omdat we al weer bijna terugvliegen, gebruiken we elk vrij moment om nog meer Amerikaanse cultuur op te snuiven. Je zou bijna geen tijd meer hebben om een blog bij te houden... We hebben de TV wel gehad en van werkcultuur en gezondheidszorg weten we ook alles al, maar wat de Amerikanen echt goed kunnen dat is lol maken. Dus we zijn er nu op uit om zoveel mogelijk lol te maken, en dat gaat prima!
We hebben laatst een 'nieuw' gedeelte van NYC ontdekt, het 'Meat Packing District' (vlees inpakken). Rebecca ging daar ergens naar de kapper en kwam erachter dat er allerlei toffe marktjes, clubs, cafes en restaurants in de buurt zijn. De buurt staat vol met oude pakhuizen die omgebouwd zijn, maar zonder de fabrieksachtige hout- en metaal- en betonsfeer te verliezen. Het ziet er prachtig uit, zie deze foto hiernaast. En verder kunnen jullie hier nog wat fotos bekijken. We kwamen daarna toevallig langs de Buddha Bar geroffeld en we hebben daar echt heerlijk gegeten. Er was ook een serveerster die me een acupunctuur behandeling tegen de hoofdpijn heeft gegeven, want een restaurant mag geen paracetamol uitdelen hier --- stel je voor dat je er dood van gaat --- maar tegen acupunctuur hebben ze gelukkig geen regels. Het hielp trouwens prima.
En toen, en toen, toen ging het heel hard sneeuwen! Er zijn hier allerlei bergen en heuvels, dus Rebecca bedacht dat we gingen sleeen. Het resultaat is het filmpje hieronder en hier staan ook nog wat foto's.
Als je denkt dat we door de week 's avonds vroeg naar bed gaan dan heb je het niet goed door. We gingen vorige week naar Madison Square Garden om een wedstrijd van de New York Knicks te kijken (basketbal). Dat was ook een geweldige belevenis. Zie de foto's.
De Knicks hadden ook nog gewonnen voor het eerst sinds tijden, dus het was een prima sfeer.
Dit weekend was helemaal de bom: snowboarden in Windham.
We sliepen in een prachtig cool Victoriaans huisje, waar 's ochtends de herten mee kwamen ontbijten.
Er lag een heleboel sneeuw en ik heb heerlijk gesnowboard, maar ik mistte wel mijn maatjes op de piste hoor. Sjonge sjonge. Samen brappen doe je niet alleen. Hier zijn de foto's van het weekend.
Groetjes!
We hebben laatst een 'nieuw' gedeelte van NYC ontdekt, het 'Meat Packing District' (vlees inpakken). Rebecca ging daar ergens naar de kapper en kwam erachter dat er allerlei toffe marktjes, clubs, cafes en restaurants in de buurt zijn. De buurt staat vol met oude pakhuizen die omgebouwd zijn, maar zonder de fabrieksachtige hout- en metaal- en betonsfeer te verliezen. Het ziet er prachtig uit, zie deze foto hiernaast. En verder kunnen jullie hier nog wat fotos bekijken. We kwamen daarna toevallig langs de Buddha Bar geroffeld en we hebben daar echt heerlijk gegeten. Er was ook een serveerster die me een acupunctuur behandeling tegen de hoofdpijn heeft gegeven, want een restaurant mag geen paracetamol uitdelen hier --- stel je voor dat je er dood van gaat --- maar tegen acupunctuur hebben ze gelukkig geen regels. Het hielp trouwens prima.
En toen, en toen, toen ging het heel hard sneeuwen! Er zijn hier allerlei bergen en heuvels, dus Rebecca bedacht dat we gingen sleeen. Het resultaat is het filmpje hieronder en hier staan ook nog wat foto's.
Als je denkt dat we door de week 's avonds vroeg naar bed gaan dan heb je het niet goed door. We gingen vorige week naar Madison Square Garden om een wedstrijd van de New York Knicks te kijken (basketbal). Dat was ook een geweldige belevenis. Zie de foto's.
De Knicks hadden ook nog gewonnen voor het eerst sinds tijden, dus het was een prima sfeer.
Dit weekend was helemaal de bom: snowboarden in Windham.
We sliepen in een prachtig cool Victoriaans huisje, waar 's ochtends de herten mee kwamen ontbijten. Er lag een heleboel sneeuw en ik heb heerlijk gesnowboard, maar ik mistte wel mijn maatjes op de piste hoor. Sjonge sjonge. Samen brappen doe je niet alleen. Hier zijn de foto's van het weekend.
Groetjes!
Thursday, January 3, 2008
Happy New Year en het verhaal van de appelflap
Gelukkig nieuw jaar allemaal!
Zo hebben jullie de feestdagen overleefd? Alle buikjes mooi rondgegeten? Het was voor ons wel gek om de feestdagen zo ver weg te vieren. En ook al is alles hier mooi versierd en hebben we een megakerstboom. Het was moeilijk te beseffen dat het kerst was. Gelukkig was Jurgens moeder op bezoek met haar vriend. Er lagen allemaal pakjes onder de boom :-) We hebben er een gezellig feestmaal van gemaakt. In Amerika wordt alleen eerste kerstdag gevierd. Iedereen moet tweede kerstdag gewoon weer werken. Gek he. Daar hebben we in Nederland maar mazzel mee.
En toen kwam oudejaarsavond. Hoe aanlokkelijk het ook leek, wij hadden geen behoefte om tussen al die honderdduizende mensen op Times Square te staan in de vriezende kou op oudejaars avond. Die bal die om 00.00 naar beneden valt kan je ook op tv zien hahaha. Hoog en droog.
We waren uitgenodigd bij vrienden in New Jersey om daar met een stel andere nederlanders oudejaarsavond te vieren. Dat hebben we ook gedaan.Lekker nederlandse oliebollen eten en nederlands kletsen. De weg ernaar toe begon alleen minder goed (voor Jurgen dan)
We waren zoals altijd te laat vertrokken. Iedereen moest een voorgerecht en een nagerecht meenemen. Wij hadden Jellypudding gemaakt. Alleen ook te laat! Die jelly moet namelijk 2 uur opstijven in de koelkast. Niet zo slim, als je nog een uur in de auto moet. Zo goed als het kon hebben we de jelly in de achterbak vastgezet en gingen we op pad. Aangezien je hier bij de supermarkt geen wijn of andere alcohol kan kopen, moet je naar de liquorstore. Dus dat gingen we nog "even" doen voor we echt vertrokken. Nou wil het zo zijn dat iedereen op oudejaars avond een glaasje alcohol wil drinken. Na eeuwig in de rij te hebben gestaan was de buit binnen.
Ik zat in de auto te wachten en kon vanuit de achterspiegel zien hoe een dief even hardhandig tegen de grond werd gewerkt door de beveiliging. Ze stonden met hun voet in zijn nek! Bah, dan blijf je wel stilliggen. Not a pretty sight.
Eindelijk op weg. Aaaah de tank was leeg, dus nog vlug even tanken. Bij het tankstation ging het allemaal niet zoals Jurgen het wilde. Jurgen is moeilijk boos te krijgen. Maar die man bij het tankstation haalde het bloed onder zijn nagels vandaan. Toen het tanken eindelijk lukte, stopte de machine er na 2 seconden weer mee. Die man had voor 9 dollar ipv 9 gallon afgerekend. Toen was de maat vol bij Jurgen. Ik keek mee over de bestuurdersstoel en was een appelflap aan het eten. Jurgen sprong woedend in de auto en gooide het zakje met appelflap op het dashboard. Hij scheurde met piepende banden weg. Het enige dat ik kon doen was keihard lachen! Want Jurgen was met zijn bil midden op mijn appelflap gaan zitten! Hhaahaha! Met zijn nette kleren aan. Ik kon niets zeggen zo hard moest ik lachen. Na een paar honderd meter kon ik het eindelijk vertellen. Jurgen zag de humor er niet vanin en graaide onder zijn kont en zwaaide het restant appelflap door de auto. Nu zat er ook appelflap op de ramen! Hahaha ik was nog steeds aan het lachen. Wat een grap. Bij het volgende tankstation stopte jurgen en stapte uit om de schade te bekijken. Het was net een tekenfilm. Jurgen die rondjes draaide en zijn achterste wilde bekijken, terwijl die driehoek van die appelflap nog vrolijk aan zijn bil plakte. Het is me gelukt om Jurgen te calmeren en te overtuigen dat we niet weer naar huis moesten om andere kleren te halen. We waren ondertussen al 45 minuten te laat. Met een plakkende broek vol met kruimels zijn we op weg gegaan naar New Jersey. Elke keer als ik naar Jurgens hoofd keek, moest ik weer lachen. Jurgen, kon er pas na een uur of 2 om lachen. Nadat we op het feestje aangekomen samen de badkamer waren in gesneaked en ik zorgvuldig zijn broek heb schoongemaakt. Jammer dat er geen fotos van zijn het zou geweldig zijn geweest. Want dit is zo'n verhaal waarvan ik zeg: Moest je bij zijn!
Zo hebben jullie de feestdagen overleefd? Alle buikjes mooi rondgegeten? Het was voor ons wel gek om de feestdagen zo ver weg te vieren. En ook al is alles hier mooi versierd en hebben we een megakerstboom. Het was moeilijk te beseffen dat het kerst was. Gelukkig was Jurgens moeder op bezoek met haar vriend. Er lagen allemaal pakjes onder de boom :-) We hebben er een gezellig feestmaal van gemaakt. In Amerika wordt alleen eerste kerstdag gevierd. Iedereen moet tweede kerstdag gewoon weer werken. Gek he. Daar hebben we in Nederland maar mazzel mee.
En toen kwam oudejaarsavond. Hoe aanlokkelijk het ook leek, wij hadden geen behoefte om tussen al die honderdduizende mensen op Times Square te staan in de vriezende kou op oudejaars avond. Die bal die om 00.00 naar beneden valt kan je ook op tv zien hahaha. Hoog en droog.
We waren uitgenodigd bij vrienden in New Jersey om daar met een stel andere nederlanders oudejaarsavond te vieren. Dat hebben we ook gedaan.Lekker nederlandse oliebollen eten en nederlands kletsen. De weg ernaar toe begon alleen minder goed (voor Jurgen dan)
We waren zoals altijd te laat vertrokken. Iedereen moest een voorgerecht en een nagerecht meenemen. Wij hadden Jellypudding gemaakt. Alleen ook te laat! Die jelly moet namelijk 2 uur opstijven in de koelkast. Niet zo slim, als je nog een uur in de auto moet. Zo goed als het kon hebben we de jelly in de achterbak vastgezet en gingen we op pad. Aangezien je hier bij de supermarkt geen wijn of andere alcohol kan kopen, moet je naar de liquorstore. Dus dat gingen we nog "even" doen voor we echt vertrokken. Nou wil het zo zijn dat iedereen op oudejaars avond een glaasje alcohol wil drinken. Na eeuwig in de rij te hebben gestaan was de buit binnen.
Ik zat in de auto te wachten en kon vanuit de achterspiegel zien hoe een dief even hardhandig tegen de grond werd gewerkt door de beveiliging. Ze stonden met hun voet in zijn nek! Bah, dan blijf je wel stilliggen. Not a pretty sight.
Eindelijk op weg. Aaaah de tank was leeg, dus nog vlug even tanken. Bij het tankstation ging het allemaal niet zoals Jurgen het wilde. Jurgen is moeilijk boos te krijgen. Maar die man bij het tankstation haalde het bloed onder zijn nagels vandaan. Toen het tanken eindelijk lukte, stopte de machine er na 2 seconden weer mee. Die man had voor 9 dollar ipv 9 gallon afgerekend. Toen was de maat vol bij Jurgen. Ik keek mee over de bestuurdersstoel en was een appelflap aan het eten. Jurgen sprong woedend in de auto en gooide het zakje met appelflap op het dashboard. Hij scheurde met piepende banden weg. Het enige dat ik kon doen was keihard lachen! Want Jurgen was met zijn bil midden op mijn appelflap gaan zitten! Hhaahaha! Met zijn nette kleren aan. Ik kon niets zeggen zo hard moest ik lachen. Na een paar honderd meter kon ik het eindelijk vertellen. Jurgen zag de humor er niet vanin en graaide onder zijn kont en zwaaide het restant appelflap door de auto. Nu zat er ook appelflap op de ramen! Hahaha ik was nog steeds aan het lachen. Wat een grap. Bij het volgende tankstation stopte jurgen en stapte uit om de schade te bekijken. Het was net een tekenfilm. Jurgen die rondjes draaide en zijn achterste wilde bekijken, terwijl die driehoek van die appelflap nog vrolijk aan zijn bil plakte. Het is me gelukt om Jurgen te calmeren en te overtuigen dat we niet weer naar huis moesten om andere kleren te halen. We waren ondertussen al 45 minuten te laat. Met een plakkende broek vol met kruimels zijn we op weg gegaan naar New Jersey. Elke keer als ik naar Jurgens hoofd keek, moest ik weer lachen. Jurgen, kon er pas na een uur of 2 om lachen. Nadat we op het feestje aangekomen samen de badkamer waren in gesneaked en ik zorgvuldig zijn broek heb schoongemaakt. Jammer dat er geen fotos van zijn het zou geweldig zijn geweest. Want dit is zo'n verhaal waarvan ik zeg: Moest je bij zijn!
Subscribe to:
Posts (Atom)