Werkplek (door JJV)

Hoe is het nu om in de U.S.A. te werken? Hoe is het om bij IBM's T.J. Watson Research Lab te werken? Hoe is het om met de bus naar je werk te gaan in White Plains, New York? en weer terug? Jahahaha... dat is voor u de vraag, en voor mij de weet. Nou. Het is allemaal precies hetzelfde als in Nederland, maar dan net helemaal een beetje anders.

Voorbeeldje: in de bus in Nederland praat helemaal niemand met elkaar. Zowel 's ochtends als 's avonds rusten mensen uit in de bus. Ze vallen zelfs in slaap. In Amerika is de bus juist het moment om wakker te worden. Het lijkt wel of ze op hun werk uitrusten om juist in de bus helemaal uit hun dak te gaan. Ik zit doodmoe in de bus, maar ik luister uiteraard geinteresseerd mee met de dikke dames. Er wordt gezongen, meegezongen met de iPod, over sex gepraat en over stoute managers. Ik heb verslagen gehoord over hoe je je oude Sam Cooke platen op je iPod moet zetten (zelfs als je digibeet bent), hoe een oude dominee nog steeds achter de dames van het gospelkoor aan zit, welke nagelstudio het beste is en wat iedereen voor Halloween voor pakjes aan doet. De enige die stil is dat is de buschauffeur.

Wat ook opvalt is dat ik makkelijk in de stoeltjes pas, maar de meeste van mijn medereizigers hebben er anderhalf tot twee van nodig om hun ruime zitvlak over te verdelen. De grootste fout die je dan ook kunt maken is om in een lege bus de middelste van drie stoeltjes te kiezen. De kans is dan groot dat je twee haltes later tussen twee goed gemutste en evenzogoed gevulde dames klem komt te zitten. Blijf dan nog maar eens serieus maar ontspannen voor je uitkijken...

Aangekomen op de werkplek ziet er leven er weer helemaal anders uit. Hier lopen wat magerdere en gebaardere mannen rond die ik van het CWI ook gewend ben. De wereld is hier weer omgedraaid. Waar op het CWI iedereen met elkaar praat, is het bij IBM heel stil op de gangen. Werkelijk alle communicatie vind plaats via telefoon en internet. Als mensen communiceren, dan chatten ze of hebben ze een conference call. Email is voor de serieuzere zaken zoals regelementen en contracten.

Verder hebben ze hier ook een soort Arbo dienst. Het heet hier Ergonomics en werkelijk niemand snapt waar dat over gaat. Nagenoeg iedereen in IBM TJ Watson zit bijv. in een kantoor zonder ramen. Ik zit ook in de bezemkast, maar goed... iedereen zit in hetzelfde bezemkastje :-) Verder is de architectuur van de gebouwen bijzonder indrukwekkend. Lastig uit te leggen. Kijk hier maar.

Alles bij IBM is super strak geregeld. Er is veel administratieve overhead, maar je wordt overal bij geholpen en alles wordt je aangedragen. Alles is ook steeds op tijd geregeld en iedereen staat voor je klaar. Service zoals je niet in Nederland eigenlijk niet kan verwachten. Ook al moet ik zeggen dat ik nog steeds niet zo'n goede organisatie als het CWI ben tegengekomen. Ook nu niet. Wel moet je per dag gemiddeld 10 handtekeningen zetten zodat IBM nergens meer aansprakelijk voor is :-)

Het werk zelf is op het moment nog in de opstartfase. Ik doe eigenlijk waar ik zin in heb. Het lijkt erop dat dat zo gaat blijven voor deze zes maanden. Wat erg tof is is dat ik in een project werk waar tientallen wetenschappers tegelijkertijd aan werken. Het gaat om high performance parallel computing en het ontwikkelen van een nieuwe programmeertaal daarvoor. Het is erg multi-disciplinair en daarom super interessant. Wat niet zo leuk is, is dat de meeste mensen in het project veel minder geinteresseerd lijken te zijn in het tool support waar ik aan werk en meer in de high performance aspecten. Maar goed, voor niets gaat de zon op. We gaan ze wel even overtuigen! Gelukkig is mijn manager Frank Tip; die vind het allemaal prachtig.

Ik deel mijn kantoor trouwens met een toffe peer genaamd Zubin. Het klinkt inderdaad als een Pokemon figuurtje, maar het is juist een hele rustige, zelfverzekerde, en vriendelijke gast. Daar houd ik het wel een paar maandjes mee uit. Morgen komt hij bij ons eten.

Als ik thuis kom na een lange dag chatten, conference callen en presentaties geven dan zijn jullie helaas bijna allemaal al naar bed. Alleen Rob is dan nog wakker. Rebecca staat om de hoek van de lift om me te laten schrikken. Dan gaan we naar de sportschool of koken.

Deze twee weken waren zo omgevlogen. Dit weekend gaan we een oud brik ophalen van een ex-collega van Bell Labs. Dan zijn we weer mobiel. Ik zal de bus missen! We gaan ook even langs opa Joe (waar ik bij ingewoond heb vorig jaar).

De toedels!