De couch-o-limpics

(door J.J. Vinju)

De Couch-o-Limpics is een nieuwe tak van sport. Deze is speciaal ontwikkeld voor mensen met een korte vooruitziende blik, een jetlag en dwangneurose om binnen een dag of twee een heel huis van meubels te voorzien voor het minimum budget van ongeveer 300 dollar.

Het doel van de sport is om een enorm grote en goedkope bank (de "couch") binnen de gestelde tijd van (A) naar (B) te krijgen. De gestelde tijd is: voordat de buren beginnen te klagen. (A) is de winkel waar de couch wordt aangekocht, (B) is de woonkamer waar het geval dient te worden gestald. Het is in het algemeen zeer onwaarschijnlijk dat een specifieke couch-o-limpics race met success wordt voltooid, laat staan dat hij wordt voltooid zonder bloed, zweet en/of tranen.

Een couch-o-limpics race begint officieel op het moment dat de bank wordt afgerekend, en eindigt (1) in een ziekenhuis of (2) op de bank in de woonkamer. Indien (2) wordt behaald en daarna alsnog moet worden overgegaan tot (1) wordt de race als verloren beschouwd. In geval van (1), waarna alsnog (2) wordt gehaald wordt de race ook als verloren beschouwd. Indien het zo laat wordt dat de buren gaan klagen ben je ook af. De toestand van de bank op het moment van aankomst doet niet ter zake, behalve dat er comfortabel op gezeten moet kunnen worden. De sport wordt uiteraard gespeeld door een gemengd team van twee personen die elkaar al wat langer kennen.

De allereerste couch-o-limpics race vond plaats op maandag 24 september 2007 in en rond White Plains, New York. De spelers waren Rebecca en Jurgen Vinju. Het volgende verbatim commentaar is opgenomen tijdens de race door de algemeen bekende sportverslaggever A. Nony Mouse.

``Goedemiddag dames en heren. Het is nu 4 uur 's middags, of zoals de Amerikanen zeggen four PM. Het couch-o-limpics team heeft zojuist de keuze gemaakt. De couch voldoet aan de eisen: hij is langer dan een plafond hoog is. Dat wil zeggen zo'n 10 centimeter langer dan 2 meter 50. De bank is breder dan een deuropening breed is. Dat wil zeggen zo'n 5 centimeter breder dan 70 cm. De bank is in twee delen, ik praat uiteraard over het grootste deel. Het kleinere deel zal niet meedoen in de beoordelingen, ook al moeten de deelnemers wel beide delen mee gaan nemen. We staan hier trouwens in een Salvation Army "thrift store", oftewel een tweedehands meubelwinkel van het Leger des Heils. De bank is wit van kleur. Gelukkig beoordeelt de jury niet het kleurverschil op het moment van aankomst in de woonkamer!

Er wordt NU afgerekend! De prijs is 150 dollar. De race begint. Er komen onmiddelijk drie daklozen te hulp schieten om de banken op te tillen en over te brengen naar de bus. De bus is gehuurd bij U-Haul, formaatje "Who's the Boss?" maar dan in het wit met een schreeuwerige reclame erop. Het is toegestaan om daklozen te laten helpen, maar de kans dat ze overal op het parcours voorhanden zijn is natuurlijk vrij klein! Het team is dus slim geweest door te beginnen bij de Salvation Army.

De banken passen NIET in de bus! Althans, de hulp komt er zo niet uit. Wacht, een vierde persoon schiet te hulp. Het is een ex-wiskunde docent, te zien aan zijn tweed jasje met elleboog "padddzzz". Ik vraag hem even of dat inderdaad zo is. Ja. Inderdaad het is een ex-wiskunde docent die nu bij de Salvation Army is terecht gekomen. Hij weet de banken zo te herschikken dat ze er allebei inpassen. Het is een klein wondertje. Er is zelfs nog plaats voor een paar potten en pannen. Het team tipt dankbaar de dakloze dragers en begint de race dus met een vliegende start.

Het team vindt snel de weg terug naar de I287 interstate. Hier worden geen problemen verwacht. Natuurlijk, het team voldoet aan de eisen! Ze denken uberhaupt NIET vooruit en zijn op het moment tevreden met hun aankoop. Beide deelnemers kijken op dit moment intens gelukkig uit hun doppen en leggen vol goede moed de 20 mijl richting 11 Lake Street in White Plains af. Ik kom bij u terug zodra het team het apartementencomplex zal hebben bereikt.
...

De "Who's the Boss?" bus draait op dit moment de straat in. Er zijn drie ingangen. De hoofdingang is groot genoeg voor de couch. Helaas! Het huisregelement van het complex dwingt af dat alle verhuisactiviteiten plaatsvinden via de zij-ingang. De jury kan hier geen uitzonderingen maken, bovendien is de kans dat de buren gaan klagen zeer groot. Het team kijkt bezorgd. De zij-deur is smal! Bovendien zit er een smalle Z-bocht in de gang die genomen moet worden voordat de lift bereikt kan worden. Had ik al verteld dat de woonkamer tijdens deze race zich op de vijfde verdieping bevindt? In het Amerikaans is dat verdieping nummer zes! Gelukkig voor het team is er een lift.

Rebecca neemt het heft in handen. De kleinere bank wordt opgetild en naar de zij-ingang gebracht. Daarna de grotere bank. Er moet om de 5 meter worden gestopt. Tussen de bus en de deur is een afstand van ongeveer 50 meter. De banken zijn zwaar! Het team weet de twee banken door de Z-bocht te wringen. Er is drie-dimensionaal inzicht nodig. Het systeemplafond wordt nu iets (10 centimeter!) omhoog getild, maar zonder blijvende schade aan het gebouw te berokkenen.

Jurgen zet de kleine bank triomfantelijk in de lift. De eerste horde is genomen! Door de kleinere bank slim om de hoeken heen te draaien kan hij de handicap van de te brede bank makkelijk omzeilen. De kleine bank staat al in de woonkamer.

Terug naar de begane grond. Rebecca doet de onderkant en Jurgen staat in de lift om de bovenkant van de grote bank te richten en te draaien. KNAL! De lamp in de lift is helaas gesneuveld. Gelukkig... ik ben de enige eye witness. De buren zullen pas na de race gaan klagen. Het team wisselt nu van plaats. Rebecca neemt plaats in de lift, terwijl Jurgen de bank naar binnen propt.

1...., 2...., 3! KNAL! AUWWWWWW! G&^%$!&$#!@#!*! Het arme hoofdje van Rebecca is met grof geweld tussen de bank en de lambrizering van de lift klem geraakt. De eerste tranen vloeien. Jurgen zweet enorm. Is het van lichamelijke inspanning, of van schaamte voor het beschadigen van zijn partner? Helaas kunnen we niet in zijn hoofd kijken. Het team haalt de bank nu uit de lift en gaat er gelaten op zitten. Het moge duidelijk zijn. Deze bank voldoet inderdaad aan de eisen en past niet zomaar in de eerste de beste lift. Het team wordt nu geconfronteerd met de essentie van de couch-o-limpics! Namelijk, het moet nagenoeg onmogelijk zijn om de race te volbrengen.

Er wordt overleg gepleegd. Om de hoek is het gevreesde trappenhuis... Het is al bijna donker. Er is een ook extra complicatie. Het team heeft een afspraak voor een tweede race, namelijk een tweedehands bed. Dit moet NU worden opgehaald. De couch-o-limpics gaan op pauze, zij het met het risico van burengeklaag voor het op de gang staan van een ENORME bank. Mochten de buren gaan klagen, dan is de race verloren! Het team denkt een beetje vooruit, en plakt een briefje met excuses en beloftes op de bank. De jury is verdeeld. Zoveel vooruitzicht is eigenlijk niet toegestaan! Voor deze eerste race wordt een kleine uitzondering gemaakt. Ik kom zo bij u terug met het vervolg!

...

Het team heeft besloten om de couch nog voor het eten naar boven te brengen. Het is nu Nine PM. Er moet worden opgeschoten, want na tienen kan het gebouw natuurlijk niet meer worden afgebroken. Jurgen en Rebecca bestuderen het trappenhuis: "Het zou moeten kunnen.... denk ik". "Ik weet niet of het wel kan....". "Denk je dat je het haalt? Je zult wel enorm moeten zeulen!". Het deurtje naar het trappenhuis is ongeveer 75% van de breedte van een normale deur. "Als we hem maar eenmaal door die deur hebben, dan gaat de rest wel." Het team toont opnieuw het beperkte vermogen tot vooruitdenken aan. De jury knikt tevreden. De jetlag biedt hier een duidelijk voordeel!

O nee! Jurgen stelt voor de bank uit elkaar te halen. Dit is duidelijk diskwalificeerbaar op grond van vooruitdenken! De bank zit ingewikkeld in elkaar. Rebecca zegt dat het in elkaar zetten waarschijnlijk niet zal gaan lukken. Alweer wordt er veel vooruit gedacht. Dit keer voorkomt het diskwalificatie! Ja lieve leesteraars, de couch-o-limpics is een complex spel vol fysieke en mentale uitdagingen!

Het team heeft besloten door te gaan. De grote bank wordt nu door de smalle ingang naar het trappenhuis geduwd. Het past eigenlijk niet, er moeten kwartslagen worden gemaakt en de bank moet onder verschillende hoeken worden gemanouvreerd. Ja! Hij is binnen. Er kan nu niemand meer in of uit het trappenhuis. De bank blokkeert zowel het pad als het zicht. Rebecca is boven en Jurgen is beneden.

Elke verdieping heeft twee trappen. Op de helft is er een U-turn. De trap op de volgende verdieping is het plafond voor de huidige trap, zoals u zich kunt voorstellen. Op elke verdieping staan twee deuren open, en zijn er twee dikke buizen voor de sprinkler installatie. O nee he, die gaan nog problemen opleveren. De hoogte tussen de plafonds is ongeveer 2 meter 10 centimeter, terwijl de bank minstens 2 meter zestig hoog is. De trappen zijn ongeveer 70 centimeter breed. De bank past precies niet tussen de leuningen! Met een beetje wringen lukt het om de bank tussen de muur en de linker leuning te wringen. Maar wat nu????? Er zijn nog 5 verdiepingen te gaan.

Nu komt het dus aan op inspiratie en doorzettingsvermogen, en natuurlijk een hoge mate van lak aan de kleurstelling en het slijtagegehalte van de couch. Het wordt 5 verdiepingen proppen! Maar zal de eerste bocht gemaakt kunnen worden? Zal de bank uberhaupt de eerste halve verdieping gaan halen?

Rebecca roept nu: "Je kunt hem al draaiend omhoog tillen!" Dit klinkt fantastisch. Het einde van de bank wordt nu horizontaal op de halve verdieping getild. Jurgen duwt de onderkant en Rebecca stuurt de bovenkant. Ja, hij staat. Jurgen pakt nu de achterkant, en duwt de bank verticaal omhoog. Boink! Hij duwt met overdreven enthousiasme de bank in het plafond. Dit gaat niet werken zo te zien. "Wacht even!", roept Rebecca. Ze stapt achter de bank vandaan, en er komt 10 centimeter ruimte vrij. De bank schraapt nu langs een trede van het plafond en komt na een minuut duwen op zijn kant verticaal op het eerste portaaltje te staan! Dit is fantastisch! Het team juicht tevreden. Er is 10% van de tocht afgelegd volgens Jurgen. De jury knikt tevreden.

Ze drukken de bank nu zijwaarts naar de volgende trap. De tuimelmethode wordt weer toegepast. De bank wordt opgetild, naar achteren gedrukt en getuimeld. BOINK! Het past niet! Het trappenhuis lijkt kleiner te worden naarmate het team verder vordert. Er wordt gezucht en gesteund. "We moeten terug!", "Nee! We gaan door!". Rebecca tilt nu de voorkant op en duwt de bank omhoog richting het plafond van de eerste verdieping. Jurgen duwt van onderen de bank omhoog. Dit kost een enorme inspanning van beide deelnemers. De ruggen staan gekromd. Het zweet gutst van de slapen. KNAL! De bank valt op zijn plaats tegen de buizen van de sprinkler installatie.

[Het verslag wordt hier even onderbroken. De zojuist vertelde procedure vond een aantal maal plaats. De verslaggever heeft daar weinig entertainment waarde aan toe kunnen voegen].

...

We zijn nu op de viereneenhalfde verdieping. Oftewel, het Amerikaanse nummer 5. De beide deelnemers kijken elkaar plots geschrokken aan. Zojuist hebben ze elkaar trots verteld dat ze er al bijna zijn. Nu lijken ze tot een bepaald inzicht te zijn gekomen. "Denk jij hetzelfde als ik?". "Hoe weet je nu dat ik daar aan denk?". "Wat denk ik dan?". "We komen nooit door de ingang van het huis!". U weet dat misschien niet, maar apartement 6P heeft inderdaad een nog nauwere ingang dan het trappenhuis met nog een Z-bocht. Het team kijkt wanhopig rond. Terug kan al lang niet meer. Het is een wonder dat ze zover gekomen zijn. Verder gaan is onzeker. Jurgen besluit stoicijns door te gaan. Er wordt gecommandeerd. Het team zwoegt verder. De vijfde verdieping wordt bereikt.

O nee! Daar staat de buurman van 6R. Zal de eerste (en tevens laatste) klacht van deze race nu vallen? De jury zit op het puntje van hun stoelen. Vliegensvlug stelt Jurgen zich voor als de nieuwe buurman. Er worden handen geschud. Jurgen betrekt slim de buurman bij het spel. "We need an eye witness for this operation. People will claim it never happened; you can tell them otherwise!". De buurman is zichtbaar tevreden met de belangrijke rol die hem wordt toebedeeld. Het gevaar is geweken!

Met vereende krachten perst het team nu de bank het trappenhuis uit en het gangpad in. De bank wordt nu over de grond door het gangpad geroffeld. De kleur wordt twee tinten donkerder per afgelegde meter, maar daar is niemand meer in geinteresseerd. De ingang is bereikt. Wat nu? De bank blijkt zomaar door de ingang te passen! Vandaar dat de jury het vooruitdenken op de vierde verdieping niet met diskwalificatie bestrafte! Het past namelijk gewoon wel. De bank is binnen en wordt met een laatste zucht en steun op de grond gelaten.

"We zijn klaar!", roept Rebecca. "Nee!", roept de maniakele Jurgen. De bank moet nog op zijn plaats in de "living". Samen tillen ze het monster op en zetten hem op de plek. "Duwen!", "Wacht"!, "Aaaaiiiiiiiiiiiiiiii!!!!". De bank is zojuist over de poezelige teentjes van Rebecca geschoven. Er spuit bloed over de vloer! Is haar hele teennagel eraf gerost? Rebecca hinkt een derde huilend, een derde vloekend en een derde lachend door het apartement. Er vormt zich een duidelijk bloedspoor. Het stel gaat snel saamhorig tot actie over. De badkamer wordt ontruimd; Rebecca neemt plaats op de badrand. Er wordt water gehaald en gedronken. De wond wordt schoongemaakt en bepleisterd.

Nu nemen beide deelnemers plaats op de bank. De race is ten einde. Beide deelnemers stinken van het zweet. Beide deelnemers bloeden bescheiden uit meerdere kleine schaafwonden, maar Rebecca bloed heftig uit haar grote teen. De pleister houdt nog wel een kwartiertje.


Dames en heren, de allereerste couch-o-limpics zijn met success afgerond. Het team heeft meerdere malen op het punt van opgeven of diskwalificatie gestaan. Maar zoals onze Cruyff zou zeggen: "een bank die boven staat is er een waar op gezeten ken worden.", en wat de kleur betreft zou hij op kunnen merken: "met je kont ken je niet kijken."!''

(geschreven door Jurgen Vinju)